Entrevista publicada hoxe na "Voz de Galicia", 28 de outubro/2020  


 

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

Imaxe
                                                                        Desparecida malatería de San Lázaro-Viveiro (Foto arquivo Carlos Nuevo)                                                      A CELEBRACIÓN DO DÍA DAS TORTILLAS EN VIVEIRO, UNHA ORIXE INCERTA                              O influxo dos períodos de abstinencias e dos frades franciscanos         Este domingo celébrase en Viveiro unha das tradicións máis singulares e representativas do ciclo primaveral. Estamos referíndonos, evidentemente, ao Domingo das Tortillas, unha festa cargada de múltiples simbolismos e...
Ler máis
Imaxe
Praza Maior de Viveiro, anos vinte. Praza Maior de Viveiro A Praza Maior de Viveiro está conformada por distintas edificacións eclécticas que teñen en común elementos construtivos da arquitectura galega: cubertas de grandes rumbeiros  de lousa, balconadas con ferro forxado ou de fundición, galerías acristaladas e paramentos de granito e manpostería enfoscada. Este espazo, tamén denominado Praza da Constitución, sufriu diversas modificacións ao longo do tempo, ao derruírse o rolo e picota, os soportais dalgunhas casas, a igrexa parroquial de Santiago (1840) co seu pequeno cemiterio, o Cárcere e Casa dos Correxidores (1874). Posteriormente, aumentou de perímetro e construíronse dous cantóns: o de Arriba ou Das Zocas, por ser o lugar reservado para a venda de zocas ou cerámica, e o de Abaixo (na beira do antigo Canto de Santiago). A partir de 1891 erixiuse a estatua do literato e político viveirés Nicomedes Pastor Díaz Corbelle, obra do escultor catalán José Campeny. Recentemente,...
Ler máis
Imaxe
                                             Enterro da "anxeliña" Ofelia Pérez Pérez saíndo da igrexa parroquial de Santiago en San Francisco. ANTIGAS TRADICIÓNS VIVEIRESAS DA MORTE E DO   DÍA DE DEFUNTOS DAS ORIXES Á ACTUALIDADE O culto aos mortos relacionado na actualidade co Día de Todos os Santos e Defuntos responde a antigas tradicións pagás que foron cristianizadas nos tempos do emperador romano Diocleciano, cando os crentes celebraban a eucaristía nas catacumbas acompañando aos restos mortais dos mártires. Logo, en 608, co Papa Bonifacio IV, a data do 1 de novembro, consagrouse como celebración para gabar á Virxe María e aos santos mártires. Finalmente, o papa San Gregorio VII fixou definitivamente a conmemoración no século VIII para dedicala á festividade de Todos os Santos. En adiante, estendeuse o costume de ofrendar nesa data unha misa en recordo dos ...
Ler máis
Imaxe
Altar da Virxe do Carme na igrexa de Santiago, en S. Francisco  DAS CONFRARÍAS MEDIEVAIS Á ADVOCACIÓN MARIÑEIRA  DA  VIRXE  DO CARME. Adral Sen lugar a dúbidas, a proliferación de gremios, confrarías e irmandades dentro do mundo dos mareantes orixinou dende a Baixa Idade Media toda unha serie de advocacións arredor dun Santo patrón ou patroa, neste caso da Virxe María que actuaría como mediadora entre o humano e o divino. Os motivos, evidentemente, son múltiples e obedecerían principalmente ao carácter devocionario dadas as especiais circunstancias que sempre rodearon a un oficio de alto risco como é o dos mariñeiros. Deste xeito dende o nacemento mesmo dos gremios e confrarías, aparecen necesariamente os distintos santos ou virxes como intercesores permanentes e como refuxio de pecadores.                            ...
Ler máis
Imaxe
  Ramón Díaz Freijo (1848-1924) RAMÓN DÍAZ FREIXO, UNHA FIGURA HUMANITARIA TAN CONTROVERTIDA COMO POPULAR                                  NO CENTENARIO DO SEU PASAMENTO (1924-2024)    Adral Durante máis de medio século exerceu na nosa localidade o popular médico viveirés Ramón Díaz Freixo, quen deixou un recordo inesquecible tanto dende a súa faceta profesional entregado aos labores sanitarios, como polo seu grande perfil filantrópico de atención e socorro permanente ás clases máis desfavorecidas. Tan fonda foi a pegada marcada polo recoñecido galeno, xornalista e político local republicano, que os viveireses logo da súa morte decidiron erguer un monumento na súa memoria en homenaxe póstuma pola á súa exemplaridade de bonhomía, acción caritativa e dun excepcional compromiso ético. Debido ao persistente estado de precaridade do sistema sanitario e á pobreza material da maioría da pobo...
Ler máis
Imaxe
             A maquinaria despois de ser restaurada pola empresa viveiresa Lages Relojería Monumental.                            A RELOXERÍA EN VIVEIRO, UNHA HISTORIA CENTENARIA (1534-2023) O PRIMEIRO RELOXO MECÁNICO (1534-1860) Malia a que descoñecemos cando e onde se inventou o primeiro reloxo mecánico europeo, a súa aparición supuxo unha auténtica revolución para a época, en especial, nos ambientes monacais e eclesiásticos, onde se produciría unha grande mellora na medida do tempo. Ademais do carácter utilitario e práctico dos reloxos a súa utilización nos cenobios axudou a manter a disciplina na vida monacal, fomentando a puntualidade nos oficios divinos, nas comidas e demais actos comunitarios.   A Igrexa tivo moito que ver en canto ao descubrimento, desenvolvemento e expansión dos reloxos, non só pola súa utilización práctica, senón tamén polo moito que influíron os...
Ler máis
Imaxe
                                  Casa torre que pertenceu a Juan Ares Vizoso de Bahamonde (Foto: J.M. Paleo)                   A CASA TORRE DE JUAN ARES VIZOSO NA RÚA DO MEDIO Entre as distintas edificacións e construccións singulares que conforman o casco histórico da cidade de Viveiro, consideramos de grande interese arquitectónico a casa nº 24, situada na actual Rúa Rosalía de Castro (antiga da Pilitaria, Carniçería, Travesa, do Medio ou Mina), na que destaca un fermoso arco de medio punto con grandes dovelas e escudo heráldico da familia do fundador encima. A casa torre pertenceu ao viveirés Juan Ares Viçoso de Baamonde, destacado membro da fidalguía local e comercial do s. XVI, señor do Coto de Caxoto, señorío que herdou da súa tía dona Leonor Viçoso de Baamonde, que fora esposa do rexidor Pedro Pardo de Cela “O Rubio”; este deixara establecido nas...
Ler máis
Imaxe
                                                              Verán de 1962.  Na imaxe as populares peixeiras Carmen da "Guisa", Lolita da "Pantina", Consueliño da "Madona" e Carmen da "Taragaia" diante da tenda de salazóns da rúa M.Pardo de Cela.                                                      TEMPO DE PEIXE LAÑADO…                        Lañar artesanalmente chicarros, curriolos ou sardiñas vén de antigo Neste verán atípico e pandémico de forte...
Ler máis
Imaxe
Salvador Ferro Franco (1913-1997) A AZAROSA VIDA DE SALVADOR FERRO FRANCO. DA GUERRA CIVIL AOS CAMPOS NAZIS(1936-1945) Nacemento , xuventude e mocidade en Viveiro (1913-1937) Salvador Ferro Franco naceu no lugar da Casaría, nas Pallaregas-Covas (Viveiro), o 7 de decembro de 1913 no seo dunha familia de labregos medianeiros, é dicir, que traballaban as terras e vivían nunha casa que era propiedade da familia Pérez Labarta do Pazo de Grallal, os donos, recibían a cambio a metade das colleitas agrícolas. A familia Ferro estaba composta polos proxenitores, Manuel Ferro Alvo e Antonia Franco Díaz, xunto cos seus fillos: José, Salvador e Josefa. O seu avó José Ferro, era o propietario do lugar da Tora, tamén nas Pallaregas.   O meniño Salvador, comezou a traballar a idade de cinco anos, ao igual que a maioría dos nenos labregos, levando a alindar as vacas ou ben colaborando coa maioría dos traballos propios do campo e da casa, motivo polo cal tivo unha preparación escolar moi escas...
Ler máis
Imaxe
                                              Salustiano González López, natural de Celeiro, escribindo un dos seus artigos con estilográfica. SALUSTIANO GONZÁLEZ LÓPEZ UN PRECURSOR DO FÚTBOL E BALONCESTO ARXENTINO Do Celeiro natal ao Val de Puán na Arxentina Salustiano María Antonio González López –“El Gallego González, ou Agustín Selza Lozano” na historia do deporte arxentino– naceu   en Celeiro (Viveiro) ás sete da tarde do día trinta e un de maio de 1889, no barrio do Porto, sendo bautizado   sab conditione ao día seguinte polo párroco celeirés José Díaz Teijeiro. Fillo do matrimonio formado por Jesús González Villalba e Vicenta López Sanjurjo, naturais de Xove e Celeiro, respectivamente, foron os seus avós paternos Manuel González e maila súa primeira esposa, Luisa Villalba de San Bartolomeu de Xove; maternos,   José Antonio López e a súa viúva Marí...
Ler máis